فقط حیدر امیرالمؤمنین است...

باد و طوفان آرام می گیرد اما بیرق مولا آرام نمی گیرد

فقط حیدر امیرالمؤمنین است...

باد و طوفان آرام می گیرد اما بیرق مولا آرام نمی گیرد

فقط حیدر امیرالمؤمنین است...

زیر باران گریه ها گم میشود

حرف هایم بی صدا گم میشود



دردسر شد عشق و درمانش تویی

تو که باشی صد بلا گم میشود



راه را یادم بده تا که دلم

هی نگوید که چرا گم میشود ؟



من غریبم ، در مسیر عشق تو

گفته بودی آشنا گم میشود



دائما تشویش و حول و اضطراب

در حضورت دست و پا گم میشود



من گدایم مبتلایان تو شاه

این میان حتما "گدا" گم میشود

پربیننده ترین مطالب
آخرین نظرات

۷ مطلب با کلمه‌ی کلیدی «پرسش و پاسخ» ثبت شده است

پرسش و پاسخ 2

باز از آنها پرسیدیم که آیا خدا را فرقه‏اى هم هست که بهتر از آنها باشد؟

گفتند: بلى آنهائى که در جهاد رنج و تعب زیاد تحمل کردند و طعن و ضرب و قتلشان

 

در راه خدا بیشتر از دیگران بود به دلیل آیه فمن یعمل مثقال ذرة خیرا یره.

ما هم این سخن را از آنها قبول کردیم و دانستیم و شناختیم که بهترین نیکان کسانى‏اند

 که رنج و تعب آنها در جهاد فزونتر و جانفشانیشان در راه خدا بیشتر و از دشمنان زیاد

 کشنده باشند. (این مطلب که معلوم شد) از آنها در باره این دو مرد یعنى على بن ابى طالب

و ابوبکر پرسیدیم که کدام یک از آن دو تن رنج و تعبش در جنگ بیشتر و بلاء و گرفتاریش

 در راه خدا فزون‏تر بود؟هر دو فرقه اجماع کردند که على بن ابیطالب طعن و ضربش بیشتر

و جنگش شدیدتر بود و او همیشه از دین خدا و از پیغمبر دفاع می کرد بنا براین از آنچه

 گفتیم: ثابت شد که به اجماع هر دو گروه و به دلالت کتاب و سنت على علیه السلام افضل است.

پرسش و پاسخ 1

دانشمند معتزلى ابى عثمان عمرو بن بحر الجاحظ که از علماء و محققین اهل سنت

 است اگر چه در پاره موارد مانند ابن ابى الحدید طرفدارى از شیخین نموده است

 ولى رساله جداگانه‏اى نوشته و دلائلى آورده است که پس از رحلت پیغمبر صلى

الله علیه و آله جانشین او على بن ابیطالب است نه ابوبکر،و على بن عیسى اربلى

 آن را در کتاب خود (کشف الغمه) آورده است.

و ما براى تکمیل مباحث این فصل ذیلا بطور اختصار آنرا می نگاریم.

پاسخ به یک شبهه

پاسخ به یک شبهه درباره غدیر از زبان آیت الله بهجت (ره)

 


اهل تسنّن مى گویند: چون حدیث غدیر( «مَنْ کُنْتُ مَوْلاهُ فَعَلِىٌ مَوْلاهُ.».) را بخارى نقل نکرده پس ثابت نیست.

پاسخ ما این است که:


مُسْلِم در صحیح خود آن را نقل کرده و افراد دیگر از عامّه نیز در کتابهاى خود آن را نقل نموده اند.(1)


چگونه روایات را مى بینیم و نمى بینیم و جمع بین نقیضین مى کنیم؟!


مگر در عمل به روایت در میان خودتان شرط است که حتما باید مسلم و بخارى هر دو نقل کنند؟!


آیا اگر مسلم به تنهایى روایتى را نقل کند، کفایت نمى کند؟! انصاف بدهید!


چرا براى اثبات حدیث غدیر به نقل مسلم اکتفا نمى کنید ولى براى رد آن به عدم نقل بخارى


تمسک مى کنید؟!


ما آثار حقّ کشى را بعد از رحلت رسول اللّه ـ صلّى اللّه علیه وآله وسلّم ـ هر روز مى بینیم،


وگرنه این همه جنگ و ظلم و تعدّى نسبت به پیروان مکتب اهل بیت ـ علیهم السّلام ـ چیست؟


هر روز حسین و یزیدى وجود دارد.


1.ر.ک: فضائل الصحابة، ص 14؛ مسند احمد، ج 1، ص 84،118، 119، 152 و 331؛ و...؛ سنن ابن ماجة، ج 1، ص 45؛


سنن ترمذى، ج 5، ص 297؛ مستدرک حاکم، ج 3، ص 109، 110، 134 و...


براى تحقیق بیشتر ر.ک: الغدیر، ج1، ص 8. تعجّب این که خود بخارى حدیث غدیر را در


6 کتاب التاریخ الکبیر، ج 1، ص 375؛ ج 4، ص 193؛ ج .، ص 241 ذکر کرده است

 




 

چرا حدیث غدیر در نهج البلاغه نیامده است؟

چرا حدیث غدیر در نهج البلاغه نیامده است؟

نبودن حدیث غدیر در نهج ‏البلاغه هرگز بدان معنا نیست که امام علیه ‏السلام به آن احتجاج نکرده یا شریف رضی درباره صدور آن شکّ و تردیدی روا داشته است.

می دانیم که پیامبر عموم مسلمانانی را که همراه او از حجة ‏الوداع باز می‏گشتند در یک بیابان بی‏ آب و علفی گرد آورد و از همه حاضران زیر آفتاب سوزان برای امیرالمؤمنین بیعت گرفت. بنابراین، صدور حدیث غدیر در چنان فضا و موقعیتی سبب شد که همگان آن را بشنوند و به حافظه بسپارند و برای آیندگان بازگو کنند. در نتیجه، بنا بر تتبّع مؤلّف الغدیر دست کم یکصد و ده تن از صحابه از جمله سه خلیفه اوّل و هشتاد و چهار تن از تابعین آن را نقل کرده ‏اند.پس از تابعین نیز قریب به اتفاق عالمان شیعه و اهل سنّت نسل به نسل با سند پیوسته آن را نقل کرده ‏اند. حتی بسیاری از عالمان شیعه و سنّی درباره حدیث غدیر و طرق آن کتابی مستقل فراهم آورده‏ اند. ابو جعفر محمّد بن جریر طبری (م 310ق)، ابن عقده (م 333ق)، شمس الدین محمّد بن احمد ذهبی (م 748ق) و شمس الدین محمّد بن محمّد جزری دمشقی نامدارترین این مؤلّفان از میان سنّیان و شیعیان غیر امامی هستند.
بنابراین، حدیث غدیر به چنان تواتری رسید که به گفته استاد محمّد تقی شریعتی می‏ توان گفت: «حدیثی متواتر مثل حدیث غدیر نیست»


پرسش و پاسخ

سوالی که بسیار مطرح می شود این است که چرا نام امام علی (ع) در قرآن نیامده است؟

باید گفت درست است که در قرآن به طور مستقیم نام امام علی (ع) ذکر نشده است اما در آیات فراوانی به فضائل و ویژگی های حضرت اشاره شده است و نیز عدم ذکر مستقیم نام حضرت علی (ع) و توصیف ویژگی های حضرت در قرآن از حکمت های الهی است،چرا که احتمال اینکه قرآن دستخوش تحریف شود زیاد بود و عده ای کمر همت برای کشتن امام بسته بودند و به هر صورتی بود نام ایشان را از قرآن حذف می کردند.

شاید دلیل دیگرش این باشد که اگر در قرآن بصورت واضح حضرت علی(ع) بعنوان ولی و جانشین پیامبر معرفی می شد، دیگر فرصت امتحان امت محمد(ص) بوجود نمی آمد تا یاران ناب ایشان و حضرت علی از سایرین جدا شده (...حَتَّىَ یَمِیزَ الْخَبِیثَ مِنَ الطَّیِّبِ...-آل عمران،179) و از آزمون سربلند بیرون آیند!

و برخی 500 آیه مربوط به اخلاقیات،ولایت و امامت در شأن امام علی (ع) دانسته اند.

برخی مصادیق باطنی آیات که در شأن امام علی است

 آیه 20 سوره الرحمن که می فرماید: «مرج البحرین یلتقیان» «بینهما برزخ لا یبغیان» در روایات از ائمه معصوم نقل شده است که منظور از "بحرین" حضرت علی و حضرت فاطمه است.

 آیاتی که شیعه و سنی آن را تنها در شأن فضائل خاص امام علی(ع) دانسته اند: یکی از مهمترین مسائل بحث ولایت امیرالمؤمنین(ع)است که در آیه 55 سوره مائده: إِنَّمَا وَلِیُّکُمُ اللّهُ وَرَسُولُهُ وَالَّذِینَ آمَنُواْ الَّذِینَ یُقِیمُونَ الصَّلاَةَ وَیُؤْتُونَ الزَّکَاةَ وَهُمْ رَاکِعُونَ؛ ولى شما تنها خدا و پیامبر اوست و کسانى که ایمان آورده‏اند همان کسانى که نماز برپا مى‏دارند و در حال رکوع زکات مى‏دهند. که منابع و تفاسیر شیعه روایت کرده اند که این آیه در شأن امام علی است.

بر اساس این روایت که به دلیل کثرت قابل انکار نیست، امام علی(ع) روزی در مسجد در حال نماز بودند که فقیری می آید و طلب کمک می کند اما کسی به او توجه نکرده و در این لحظه امام علی در حال رکوع انگشتر خود را در می آورد و به او هدیه می کند. این آیه تنها به این نکته که شخص خاصی انگشتر را عطا کرده اشاره ندارد بلکه آنچه اهمیت بیشتری دارد همان ولایت امام علی (ع) است که در آغاز آیه بدان اشاره شده است.

ولایت در اینجا با توجه به معنای لغوی آن که اهل سنت نیز بدان آگاه هستند دوستی نیست و در هیچکدام از منابع اصیل لغت ولایت به معنی دوستی نیست بلکه ولایت به معنی سرپرستی گرفته شده است و این آیه اشاره به سرپرستی و رهبری و امامت حضرت امیر(ع) دارد.


 استناد به آیه 207 سوره بقره

 

خداوند در این آیه می فرماید: وَمِنَ النَّاسِ مَن یَشْرِی نَفْسَهُ ابْتِغَاء مَرْضَاتِ اللّهِ وَاللّهُ رَؤُوفٌ بِالْعِبَادِ؛ و از میان مردم کسى است که جان خود را براى طلب خشنودى خدا مى‏فروشد و خدا نسبت به [این] بندگان مهربان است . این آیه مربوط به زمانی است که امام در لیلة المبیت برای نجات پیامبر از دست مشرکان در بستر ایشان خوابید و این آیه در شأن امام علی نازل شد. همچنین آیات سوره "هل اتی" و نیز در آنجا که قرآن می فرماید: اِنَّما نُطعِمُکُم لِوَجهِ اللهِ لا نُریدُ مِنکُم جَزائاً وَلا شَکوراً به فضایل حضرت زهرا و امام علی اشاره دارد که سه شب متوالی افطاری خود را به فقیر مسکین و اسیر عطا کردند.

 در آیه مباهله حضرت علی(ع) "نفس" پیامبر شمرده شده که بسیار اهمیت دارد یا آیه اکمال در سوره مائده که" الیوم اکملت لکم دینکم و اتممت علیکم نعمتی و رضیت لکم الاسلام دینا" که برخی از اهل سنت و تمام علمای شیعه تأکید دارند که در این آیه منظور ولایت امام علی(ع) است و سوره "عادیات" نیز در فضیلت مبارزات حضرت توصیفاتی دارد.

 

 

چرا امام علی را رئیس مذهب شیعه نمی نامیم؟

چرا امام علی را رئیس مذهب شیعه نمی نامیم؟

در میان ائمه(علیهم السلام) امیرالمومنین على(علیه السلام) به جهت سوابق بى نظیر و توصیه هاى مکرر رسول خدا(ص) موقعیت ویژه اى داشت که لازمه طبیعى آن مورد توجه قرار گرفتن ایشان از سوى مسلمانان بود، اما چنین نشد. بحث بر دور داشته شدن آن حضرت از خلافت نیست بلکه حتى درحوزه هاى فکرى و عقیدتى نیز زمینه ظهور جدى در اختیار ایشان نبود. کدام یک از خطبه هاى مفصل و مهم نهج البلاغه، در دوران بیست وپنج ساله خانه نشینى امام(علیه السلام) ادا شده است؟




چرا شیعیان بعد از سوره حمد، آمینْ نمی گویند؟

اهل بیت علیهم السلام که نزدیک ترین افراد به پیامبر اکرم (ص) هستند، به چنین سنتی فرمان نداده بلکه آن را نفی کرده اند.

این روزها بسیاری از مومنان در نقاط مختلف کشور اسلامی مان، خودشان را برای حضور در خانه امن الهی و ادای

فریضه حج آماده می‌کنند و در تکاپوی دانستن احکام مربوط به این فریضه هستند اما یکی از موضوعاتی که به

طور حتم در حین حضور در کشور عربستان با آن مواجه خواهند شد، «آمین» گفتن‌های بلند بعد از سوره حمد در

نمازهای جماعت از سوی نمازگزاران است که ممکن است سوالاتی را در ذهن آنها ایجاد کند زیرا گاه شده است

که حتی به نماز گزاران شیعه به همین جهت اعتراض می‌کنند که چرا آمین نمی‌گویید؟