پرسش و پاسخ
- چهارشنبه, ۲۷ شهریور ۱۳۹۲، ۰۳:۴۳ ب.ظ
سوالی که بسیار مطرح می شود این است که چرا نام امام علی (ع) در قرآن نیامده است؟
باید گفت درست است که در قرآن به طور مستقیم نام امام علی (ع) ذکر نشده است اما در آیات فراوانی به فضائل و ویژگی های حضرت اشاره شده است و نیز عدم ذکر مستقیم نام حضرت علی (ع) و توصیف ویژگی های حضرت در قرآن از حکمت های الهی است،چرا که احتمال اینکه قرآن دستخوش تحریف شود زیاد بود و عده ای کمر همت برای کشتن امام بسته بودند و به هر صورتی بود نام ایشان را از قرآن حذف می کردند.
شاید دلیل دیگرش این باشد که اگر در قرآن بصورت واضح حضرت علی(ع) بعنوان ولی و جانشین پیامبر معرفی می شد، دیگر فرصت امتحان امت محمد(ص) بوجود نمی آمد تا یاران ناب ایشان و حضرت علی از سایرین جدا شده (...حَتَّىَ یَمِیزَ الْخَبِیثَ مِنَ الطَّیِّبِ...-آل عمران،179) و از آزمون سربلند بیرون آیند!
و برخی 500 آیه مربوط به اخلاقیات،ولایت و امامت در شأن امام علی (ع) دانسته اند.
برخی مصادیق باطنی آیات که در شأن امام علی است
آیه 20 سوره الرحمن که می فرماید: «مرج البحرین یلتقیان»
«بینهما برزخ لا یبغیان» در روایات از ائمه معصوم نقل شده است که منظور از
"بحرین" حضرت علی و حضرت فاطمه است.
آیاتی که شیعه و سنی آن را تنها در شأن فضائل
خاص امام علی(ع) دانسته اند: یکی از مهمترین مسائل بحث ولایت امیرالمؤمنین(ع)است
که در آیه 55 سوره مائده: إِنَّمَا وَلِیُّکُمُ اللّهُ وَرَسُولُهُ وَالَّذِینَ
آمَنُواْ الَّذِینَ یُقِیمُونَ الصَّلاَةَ وَیُؤْتُونَ الزَّکَاةَ وَهُمْ
رَاکِعُونَ؛ ولى شما تنها خدا و پیامبر اوست و کسانى که ایمان آوردهاند همان
کسانى که نماز برپا مىدارند و در حال رکوع زکات مىدهند. که منابع و تفاسیر شیعه
روایت کرده اند که این آیه در شأن امام علی است.
بر اساس این روایت که به دلیل کثرت قابل انکار نیست، امام علی(ع) روزی در مسجد در حال نماز بودند که فقیری می آید و طلب کمک می کند اما کسی به او توجه نکرده و در این لحظه امام علی در حال رکوع انگشتر خود را در می آورد و به او هدیه می کند. این آیه تنها به این نکته که شخص خاصی انگشتر را عطا کرده اشاره ندارد بلکه آنچه اهمیت بیشتری دارد همان ولایت امام علی (ع) است که در آغاز آیه بدان اشاره شده است.
ولایت در اینجا با توجه به معنای لغوی آن که اهل سنت نیز بدان آگاه هستند دوستی نیست و در هیچکدام از منابع اصیل لغت ولایت به معنی دوستی نیست بلکه ولایت به معنی سرپرستی گرفته شده است و این آیه اشاره به سرپرستی و رهبری و امامت حضرت امیر(ع) دارد.
استناد به آیه 207 سوره
بقره
خداوند در این آیه می فرماید: وَمِنَ النَّاسِ مَن یَشْرِی نَفْسَهُ ابْتِغَاء مَرْضَاتِ اللّهِ وَاللّهُ رَؤُوفٌ بِالْعِبَادِ؛ و از میان مردم کسى است که جان خود را براى طلب خشنودى خدا مىفروشد و خدا نسبت به [این] بندگان مهربان است . این آیه مربوط به زمانی است که امام در لیلة المبیت برای نجات پیامبر از دست مشرکان در بستر ایشان خوابید و این آیه در شأن امام علی نازل شد. همچنین آیات سوره "هل اتی" و نیز در آنجا که قرآن می فرماید: اِنَّما نُطعِمُکُم لِوَجهِ اللهِ لا نُریدُ مِنکُم جَزائاً وَلا شَکوراً به فضایل حضرت زهرا و امام علی اشاره دارد که سه شب متوالی افطاری خود را به فقیر مسکین و اسیر عطا کردند.
در آیه مباهله حضرت علی(ع) "نفس" پیامبر شمرده شده که بسیار اهمیت دارد یا آیه اکمال در سوره مائده که" الیوم اکملت لکم دینکم و اتممت علیکم نعمتی و رضیت لکم الاسلام دینا" که برخی از اهل سنت و تمام علمای شیعه تأکید دارند که در این آیه منظور ولایت امام علی(ع) است و سوره "عادیات" نیز در فضیلت مبارزات حضرت توصیفاتی دارد.
