رد دلایل اهل سنت 1

دلیل اول:

چون ابو بکر نسبت به رسول خدا فداکارى کرده و هنگام هجرت با او سفر کرده و مصاحب او و رفیق غار بود لذا از وى در قرآن نام برده شده و این فضیلت دلیل شایستگى او بر خلافت میباشد.

مکالمه شیعه و سنی...جالبه!

روزی دو نفر،یکی شیعه و یکی سنی ، در خانه ای با هم زندگی می کردند.

یک روز برادر سنی به سفر رفت و در راه بود که برادر شیعه به او زنگ زد.

و گفت:"سریع برگرد خونه که کار بسیار بسیار واجبی دارم."

سنی گفت: "الان تو راهم نمیشه."

شیعه اصرار کرد و سنی باز هم قبول نمی کرد.

آخر انقدر اصرار کرد که سنی قبول کرد که برگردد.

وقتی برگشت گفت : کار مهمت چی بود؟

 

شیعه گفت:هیچی ؛ فقط خواستم بگم دوستت دارم و تو دوست منی ، همین!

سنی عصبانی شد و گفت: مگه مرض داری این همه راهو کشوندی که همینو بگی؟

مگه آزارداری؟

شیعه گفت: این همون حرفیست که شما در مورد پیغمبر می زنید.

می گویید پیامبر(ص) این همه مردمو معطل کردند ، وقتی به غدیر خم

میرسن دستور توقف میدن ، می فرمایند اونایی که جلو افتادن برگردند

 و صبر می کنیم اونایی که نرسیدن برسن.

میگن انقدر هوا گرم بود که مردم زیر شکم شتر پناه می بردند

 و عبا روی سرشون می انداختند.

تعدادشون 120  هزارنفر بوده...

در چنین شرایطی آیا پیامبر (ص) این همه آدم رو معطل کردند که اعلام کنند

 

حضرت علی (ع) فقط دوست ایشان هستند؟؟

جدیدترین شبهات و پاسخ آن (1)

با این تلاش‌هایی که نبی مکرم (ص) در غدیر خم داشت، یک دفعه آیه نازل می‌شود:

یَا أَیُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ مَا أُنْزِلَ إِلَیْکَ مِنْ رَبِّکَ وَ إِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَمَا بَلَّغْتَ رِسَالَتَهُ وَ اللَّهُ یَعْصِمُکَ مِنَ النَّاسِ إِنَّ اللَّهَ لَا یَهْدِی الْقَوْمَ الْکَافِرِینَ

آنچه که مأمور بودی حضرت علی (ع) را در یک مجمع عمومی به عنوان خلیفه و جانشین معرفی کنی، معرفی کن و اگر معرفی نکنی، رسالت تو ناتمام است.

لذا می‌بینیم که در یک مجمع بزرگ و بی‌نظیر آن روز ـ که ابن حجر هیثمی می‌گوید حداقل 90 هزار نفر تخمین زده شده و حداکثر 124 هزار نفر بودند در 3 شبانه روز در برابر گرمای سوزان، نبی مکرم (ص) مردم را نگه داشته و می‌گوید که من در آینده‌ای نزدیک، ندای پروردگار را لبیک خواهم گفت و نزد او می روم و در میان مردم، حضرت علی (ع) را تاج‌گذاری کرد و مردم بیعت کردند و پیشاپیش مردم، ابوبکر و عمر به حضرت علی (ع) تبریک گفتند:

بخ بخ لک یا بن أبی طالب! أصبحت مولای و مولى کل مؤمن و مؤمنة.

علامه امینی (ره) از 62 کتاب از کتاب‌های اهل سنت، این مطلب را آورده است. بر فرض که 50 کتاب، غیر معتبر و ضعیف هستند، ولی 12 کتاب معتبر هستند.

این، اولین سفری بود که نبی مکرم (ص) تمام همسران خودش را به سفر برد؛ ولی در سایر سفرها، عایشه می‌گوید که پیامبر اکرم (ص) بین همسران خود، قرعه می‌انداخت.

در روز سوم، در یک خیمه‌ای، یک ظرف آب بود که حضرت علی (ع) دست خود را داخل آب قرار داده بود و زنان پیامبر اکرم (ص) و سایر زنان، دست خود را به عنوان بیعت، داخل آب کردند. آیا از این واضح‌تر و روشن‌تر؟!

اما دشمنان به دنبال این بودند که تمام زحمات پیامبر اکرم (ص) را به نوعی هدر دهند. فخر رازی می‌گوید:

حضرت علی (ع) در حجة الوداع نبوده است و این قضیه را شیعیان ساخته‌اند. ایشان در یمن بود.

شاید حدود 12 نفر از شخصیت‌های برجسته اهل سنت مانند هیثمی، می‌گویند:

اشتباه می‌کنند کسانی که می‌گویند حضرت علی (علیه السلام) در حجة الوداع نبوده است. حضرت علی (ع) از یمن آمد و وقتی قربانی‌هایی که نبی مکرم (ص)در منا ذبح فرمودند، حضرت علی (ع) با خودش از یمن آورده بود.

صحیح بخاری و صحیح مسلم و سنن ابن ماجه و سنن ابی داود هم این مطلب را گفته‌اند.

گاهی می‌گویند که روایت صحیح نیست. آقای مُقبلی می‌گوید:

اگر بنا باشد حدیث غدیر صحیح نباشد، پس ما در اسلام یک حدیث صحیح هم نداریم.

در این جزوه‌ای که در دست ماست، برای بی‌اثر کردن غدیر، نهایت تلاش شده است که شبهه‌ای را مطرح کنند و در اختیار جوانان ما قرار دهند. می‌گویند:

می‌دانید قضیه حدیث غدیر چیست؟ حضرت علی (ع) به یمن رفته بود برای جمع آوری بیت المال. تعدادی از لشکریان، در بیت المال تصرف کردند و حضرت علی (ع) عصبانی و ناراحت شد که چرا در بیت المال تصرف کردید و شترها را سوار شدید و لباس‌ها را به تن کرده‌اید؟ اینها باید برود به مدینه و داخل بیت المال قرار گیرد و پیامبر اکرم (ص) تقسیم کند و اگر سهمی برای شما بود، شما مجاز هستید که در سهم خودتان تصرف کنید.

این برای عموم مسلمانان است. این سخت‌گیری امیر المؤمنین (ع) باعث شد که وقتی سپاه یمن خدمت نبی مکرم (ص) آمدند، از حضرت علی (ع) شکایت کردند. برای اینکه پیامبر اکرم (ص) این ناراحتی و کدورتی را که نسبت به حضرت علی (ع) داشتند را از دل سپاه یمن بیرون کند، آمد در غدیر خم فرمود:

من کنت مولاه، فعلی مولاه.

علی، آدم خوبی است و هر کس که مرا دوست دارد، علی را هم دوست داشته باشد.قضیه حدیث غدیر، یک قضیه شخصی بود و برای از بین بردن کدورت‌ها از دل صحابه بود.

 

جدیدترین شبهات و پاسخ آن(2)

وهابیت چند مسئله را مورد بحث قرار داده‌اند که یکی از آنها، بحث غدیر است.

چون غدیر نزدیک است، شبهاتی که پیرامون غدیر است را مطرح کنیم تا ببینیم اینها در رابطه با غدیر، چه تلاش‌های ناجوانمردانه و مذبوحانه‌ای دارند.

بحث غدیر، یک بحث عادی نیست. نبی مکرم (ص) در طول 23 سال در مناسبت‌های مختلف از جانشینی و خلافت و امامت امیر المؤمنین (ع) سخن گفته است. از اولین جلسه اعلام نبوت خودش و حدیث الدار که در همان جلسه فرمود:

هذا أخی و وصیی و خلیفتی من بعدی.

تا برسد به جنگ خندق و احزاب و تمام مناسبت‌های مختلف و حدیث طیر و نزول آیه تطهیر و مباهله و قضیه صدقه دادن به فقیر در حال رکوع و …

یکی از وهابی‌هایی که او درباره حدیث غدیر شک داشت گفته است که اگر نظر پیامبر اکرم (ص) این بود که حضرت علی (ع) را به عنوان خلیفه نصب کند، باید می‌فرمود:

من کنت نبیه فعلی إمامه.

شخصی به او گفت: اگر ما 10 روایت بیاوریم که پیامبر اکرم (ص) فرموده باشد:

علی إمام المتقین، إمام البررة.

قبول می‌کنی؟ گفت: بیاورید. سپس گفت: نه، این امام، یعنی امام جماعت و پیش‌نماز و … . پیامبر اکرم (ص) باید بفرماید: حضرت علی (ع) خلیفه من است. گفتم: 10 حدیث صحیح السند می‌آورم که پیامبر اکرم (ص) فرموده است: حضرت علی (ع) خلیفه من است.

گفت: منظور از آن این بود که خلیفه و جانشین من در خانواده من است. باید بفرماید: حضرت علی (ع) وصی من است. گفتم: من 50 روایت صحیح می‌آورم که پیامبر اکرم (ص) فرموده است: حضرت علی (ع) وصی من است. شما چه می‌خواهید؟ بگوید تا من هم همان را بیاورم. عاقبت شروع کرد به فحاشی کردن. شما هر عبارتی را که بخواهید پیامبر اکرم (ص) درباره امیر المؤمنین (ع) نگفته باشد، پیامبر اکرم (ص) فرموده است.

معمولا واژه‌هایی وارد فرهنگ لغت می‌شود که فرهنگ برای مردم شده باشد. مادامی که یک لغت، جزء فرهنگ عمومی مردم نشده باشد، وارد کتاب‌های لغت نمی‌شود. شما کلمه وصی را در کتاب‌های لغت اهل سنت ببینید. در کتاب تاج العروس زبیدی و صحاح اللغة جوهری و لسان العرب ابن منظور، یکی از القاب حضرت علی (ع) که در زمان پیامبر اکرم (ص) به آن شهرت داشت، الوصی بوده است.

آیا از این روشن‌تر و واضح‌تر؟! اگر آنها خودشان را به تغافل زده‌اند و تمام این مسائل را توجیه می‌کنند، به ما چه؟ این لقب وصی از کجا آمده است؟ آیا ائمه (ع) گذاشته‌اند یا ملائکه یا یهودیان یا مسیحیان؟ یا اینکه این کلمه، برگرفته از روایات متعددی بود که توسط نبی مکرم (ص) استعمال می‌شد.

 

پاسخ به یک شبهه

پاسخ به یک شبهه درباره غدیر از زبان آیت الله بهجت (ره)

 

اهل تسنّن مى گویند: چون حدیث غدیر( «مَنْ کُنْتُ مَوْلاهُ فَعَلِىٌ مَوْلاهُ.».) را بخارى نقل نکرده پس ثابت نیست.

پاسخ ما این است که:

مُسْلِم در صحیح خود آن را نقل کرده و افراد دیگر از عامّه نیز در کتابهاى خود آن را نقل نموده اند.(1)

چگونه روایات را مى بینیم و نمى بینیم و جمع بین نقیضین مى کنیم؟!

مگر در عمل به روایت در میان خودتان شرط است که حتما باید مسلم و بخارى هر دو نقل کنند؟!

آیا اگر مسلم به تنهایى روایتى را نقل کند، کفایت نمى کند؟! انصاف بدهید!

چرا براى اثبات حدیث غدیر به نقل مسلم اکتفا نمى کنید ولى براى رد آن به عدم نقل بخارى

تمسک مى کنید؟!

ما آثار حقّ کشى را بعد از رحلت رسول اللّه ـ صلّى اللّه علیه وآله وسلّم ـ هر روز مى بینیم،

وگرنه این همه جنگ و ظلم و تعدّى نسبت به پیروان مکتب اهل بیت ـ علیهم السّلام ـ چیست؟

هر روز حسین و یزیدى وجود دارد.

1.ر.ک: فضائل الصحابة، ص 14؛ مسند احمد، ج 1، ص 84،118، 119، 152 و 331؛ و...؛ سنن ابن ماجة، ج 1، ص 45؛

سنن ترمذى، ج 5، ص 297؛ مستدرک حاکم، ج 3، ص 109، 110، 134 و...

براى تحقیق بیشتر ر.ک: الغدیر، ج1، ص 8. تعجّب این که خود بخارى حدیث غدیر را در

6 کتاب التاریخ الکبیر، ج 1، ص 375؛ ج 4، ص 193؛ ج .، ص 241 ذکر کرده است

 

 

چرا حدیث غدیر در نهج البلاغه نیامده است؟

چرا حدیث غدیر در نهج البلاغه نیامده است؟

نبودن حدیث غدیر در نهج ‏البلاغه هرگز بدان معنا نیست که امام علیه ‏السلام به آن احتجاج نکرده یا شریف رضی درباره صدور آن شکّ و تردیدی روا داشته است.

می دانیم که پیامبر عموم مسلمانانی را که همراه او از حجة ‏الوداع باز می‏گشتند در یک بیابان بی‏ آب و علفی گرد آورد و از همه حاضران زیر آفتاب سوزان برای امیرالمؤمنین بیعت گرفت. بنابراین، صدور حدیث غدیر در چنان فضا و موقعیتی سبب شد که همگان آن را بشنوند و به حافظه بسپارند و برای آیندگان بازگو کنند. در نتیجه، بنا بر تتبّع مؤلّف الغدیر دست کم یکصد و ده تن از صحابه از جمله سه خلیفه اوّل و هشتاد و چهار تن از تابعین آن را نقل کرده ‏اند.پس از تابعین نیز قریب به اتفاق عالمان شیعه و اهل سنّت نسل به نسل با سند پیوسته آن را نقل کرده ‏اند. حتی بسیاری از عالمان شیعه و سنّی درباره حدیث غدیر و طرق آن کتابی مستقل فراهم آورده‏ اند. ابو جعفر محمّد بن جریر طبری (م 310ق)، ابن عقده (م 333ق)، شمس الدین محمّد بن احمد ذهبی (م 748ق) و شمس الدین محمّد بن محمّد جزری دمشقی نامدارترین این مؤلّفان از میان سنّیان و شیعیان غیر امامی هستند.
بنابراین، حدیث غدیر به چنان تواتری رسید که به گفته استاد محمّد تقی شریعتی می‏ توان گفت: «حدیثی متواتر مثل حدیث غدیر نیست»

پرسش و پاسخ

سوالی که بسیار مطرح می شود این است که چرا نام امام علی (ع) در قرآن نیامده است؟

باید گفت درست است که در قرآن به طور مستقیم نام امام علی (ع) ذکر نشده است اما در آیات فراوانی به فضائل و ویژگی های حضرت اشاره شده است و نیز عدم ذکر مستقیم نام حضرت علی (ع) و توصیف ویژگی های حضرت در قرآن از حکمت های الهی است،چرا که احتمال اینکه قرآن دستخوش تحریف شود زیاد بود و عده ای کمر همت برای کشتن امام بسته بودند و به هر صورتی بود نام ایشان را از قرآن حذف می کردند.

شاید دلیل دیگرش این باشد که اگر در قرآن بصورت واضح حضرت علی(ع) بعنوان ولی و جانشین پیامبر معرفی می شد، دیگر فرصت امتحان امت محمد(ص) بوجود نمی آمد تا یاران ناب ایشان و حضرت علی از سایرین جدا شده (...حَتَّىَ یَمِیزَ الْخَبِیثَ مِنَ الطَّیِّبِ...-آل عمران،179) و از آزمون سربلند بیرون آیند!

و برخی 500 آیه مربوط به اخلاقیات،ولایت و امامت در شأن امام علی (ع) دانسته اند.

برخی مصادیق باطنی آیات که در شأن امام علی است

 آیه 20 سوره الرحمن که می فرماید: «مرج البحرین یلتقیان» «بینهما برزخ لا یبغیان» در روایات از ائمه معصوم نقل شده است که منظور از "بحرین" حضرت علی و حضرت فاطمه است.

 آیاتی که شیعه و سنی آن را تنها در شأن فضائل خاص امام علی(ع) دانسته اند: یکی از مهمترین مسائل بحث ولایت امیرالمؤمنین(ع)است که در آیه 55 سوره مائده: إِنَّمَا وَلِیُّکُمُ اللّهُ وَرَسُولُهُ وَالَّذِینَ آمَنُواْ الَّذِینَ یُقِیمُونَ الصَّلاَةَ وَیُؤْتُونَ الزَّکَاةَ وَهُمْ رَاکِعُونَ؛ ولى شما تنها خدا و پیامبر اوست و کسانى که ایمان آورده‏اند همان کسانى که نماز برپا مى‏دارند و در حال رکوع زکات مى‏دهند. که منابع و تفاسیر شیعه روایت کرده اند که این آیه در شأن امام علی است.

بر اساس این روایت که به دلیل کثرت قابل انکار نیست، امام علی(ع) روزی در مسجد در حال نماز بودند که فقیری می آید و طلب کمک می کند اما کسی به او توجه نکرده و در این لحظه امام علی در حال رکوع انگشتر خود را در می آورد و به او هدیه می کند. این آیه تنها به این نکته که شخص خاصی انگشتر را عطا کرده اشاره ندارد بلکه آنچه اهمیت بیشتری دارد همان ولایت امام علی (ع) است که در آغاز آیه بدان اشاره شده است.

ولایت در اینجا با توجه به معنای لغوی آن که اهل سنت نیز بدان آگاه هستند دوستی نیست و در هیچکدام از منابع اصیل لغت ولایت به معنی دوستی نیست بلکه ولایت به معنی سرپرستی گرفته شده است و این آیه اشاره به سرپرستی و رهبری و امامت حضرت امیر(ع) دارد.

 استناد به آیه 207 سوره بقره

 

خداوند در این آیه می فرماید: وَمِنَ النَّاسِ مَن یَشْرِی نَفْسَهُ ابْتِغَاء مَرْضَاتِ اللّهِ وَاللّهُ رَؤُوفٌ بِالْعِبَادِ؛ و از میان مردم کسى است که جان خود را براى طلب خشنودى خدا مى‏فروشد و خدا نسبت به [این] بندگان مهربان است . این آیه مربوط به زمانی است که امام در لیلة المبیت برای نجات پیامبر از دست مشرکان در بستر ایشان خوابید و این آیه در شأن امام علی نازل شد. همچنین آیات سوره "هل اتی" و نیز در آنجا که قرآن می فرماید: اِنَّما نُطعِمُکُم لِوَجهِ اللهِ لا نُریدُ مِنکُم جَزائاً وَلا شَکوراً به فضایل حضرت زهرا و امام علی اشاره دارد که سه شب متوالی افطاری خود را به فقیر مسکین و اسیر عطا کردند.

 در آیه مباهله حضرت علی(ع) "نفس" پیامبر شمرده شده که بسیار اهمیت دارد یا آیه اکمال در سوره مائده که" الیوم اکملت لکم دینکم و اتممت علیکم نعمتی و رضیت لکم الاسلام دینا" که برخی از اهل سنت و تمام علمای شیعه تأکید دارند که در این آیه منظور ولایت امام علی(ع) است و سوره "عادیات" نیز در فضیلت مبارزات حضرت توصیفاتی دارد.

 

 

چرا امام علی را رئیس مذهب شیعه نمی نامیم؟

چرا امام علی را رئیس مذهب شیعه نمی نامیم؟

در میان ائمه(علیهم السلام) امیرالمومنین على(علیه السلام) به جهت سوابق بى نظیر و توصیه هاى مکرر رسول خدا(ص) موقعیت ویژه اى داشت که لازمه طبیعى آن مورد توجه قرار گرفتن ایشان از سوى مسلمانان بود، اما چنین نشد. بحث بر دور داشته شدن آن حضرت از خلافت نیست بلکه حتى درحوزه هاى فکرى و عقیدتى نیز زمینه ظهور جدى در اختیار ایشان نبود. کدام یک از خطبه هاى مفصل و مهم نهج البلاغه، در دوران بیست وپنج ساله خانه نشینى امام(علیه السلام) ادا شده است؟

چرا شیعیان بعد از سوره حمد، آمینْ نمی گویند؟

اهل بیت علیهم السلام که نزدیک ترین افراد به پیامبر اکرم (ص) هستند، به چنین سنتی فرمان نداده بلکه آن را نفی کرده اند.

این روزها بسیاری از مومنان در نقاط مختلف کشور اسلامی مان، خودشان را برای حضور در خانه امن الهی و ادای

فریضه حج آماده می‌کنند و در تکاپوی دانستن احکام مربوط به این فریضه هستند اما یکی از موضوعاتی که به

طور حتم در حین حضور در کشور عربستان با آن مواجه خواهند شد، «آمین» گفتن‌های بلند بعد از سوره حمد در

نمازهای جماعت از سوی نمازگزاران است که ممکن است سوالاتی را در ذهن آنها ایجاد کند زیرا گاه شده است

که حتی به نماز گزاران شیعه به همین جهت اعتراض می‌کنند که چرا آمین نمی‌گویید؟