رد دلایل اهل سنت 7
- چهارشنبه, ۲۶ شهریور ۱۳۹۳، ۱۱:۳۲ ق.ظ
ادامه مباحثه مامون با دانشمندان عامه
دیگرى گفت: پیغمبر فرمود که من در یک کفه ترازو قرار گرفتم و تمام امت در کفه
دیگرش من از همه آنها سنگینتر بودم سپس ابوبکر به جاى من نشست او نیز مثل
من ازآنها سنگینتر بود بعد از او عمر قرار گرفت او نیز به همین افتخار نائل گردید.
مأمون گفت :یا از نظر وزن بدن سنگینتر بودند اینکه مسلم دروغ است و به فرض
محال صحیح هم باشد فضیلت نیست و یا از نظر اعمال نیک بر تمام امت برترى
داشتهاند این هم به شهادت همگان از اولى دروغتر میباشد زیرا میزان برترى در
اسلام اعمال نیک و صالحه است و به شهادت تمام علماء و مورخین هیچکس در
زهد و ورع و تقوى و عبادت و اخلاص مانند على علیه السلام نبوده است بنا براین
افضل امت على علیه السلام خواهد بود نه ابو بکر و عمر.
دانشمندان عامه سر به زیر افکنده و سخنى نگفتند مأمون که آنها را بدین حالت
دید گفت: چرا ساکت شدید؟گفتند: تا آنجا که توانائى داشتیم کوتاهى ننمودیم.
مأمون اگر چه آنها را ساکت دید ولى مطالبى را که احتمال می داد از نظر آنها
رفته باشد پیش کشید و با سؤال و جوابهاى کوتاه مقصود خود را ثابت نمود.
مأمون پرسید: پس از بعثت پیغمبر صلى الله علیه و آله نیکوترین اعمال چه بود؟
گفتند: پیشدستى و سبقت در ایمان مأمون گفت :آیا کسى زودتر از على علیه السلام
به پیغمبر ایمان آورده است؟
گفتند: ابوبکر زیرا آن روزی که على علیه السلام زودتر از ابو بکر ایمان آورد هنوز
کودک و نا بالغ بود ولى ابو بکر در سن رشد و چهل سالگى ایمان آورده است
و روى این حساب ابو بکر از نظر ایمان آوردن بر على سبقت دارد!
مأمون گفت: على علیه السلام بنا به دعوت پیغمبر ایمان آورده است دعوت پیغمبر
هم بنا به حکم قرآن ان هو الا وحى یوحى جز وحى الهى چیز دیگرى نبوده است
و به طور حتم تا خداوند على را در خور این تکلیف نمی دید پیغمبر صلى الله علیه
و آله را بدین کار مأمور نمىنمود و اسلام على هم در طفولیت یا به الهام خدا بود
و یا به دعاى پیغمبر،اگر اسلام او به الهام بود پس على علیه السلام افضل از همه
است که از همان سن کودکى شایسته الهام خداوند بوده است و اگر اسلام وى به
دعاى پیغمبر صلى الله علیه و آله بود باز پیغمبر بنا به مضمون آیه فوق هر چه
گوید از جانب خدا گوید و على علیه السلام برگزیده خدا و پیغمبر بوده است
و رسول خدا اسلام على را به جهت وثوق و اعتمادى که به او داشت و
می دانست که او مؤید من عند الله است پذیرفته است.