ماه محرم

مکه/غدیر/عشق به حیدر/مباهله...

کم کم صدای زنگ غم انگیز غافله

سر بسته گویمت!تو فقط گوش کن

ناموس اهل بیت کجا و شمر و حرمله....؟

 

عید عاشقان مبارک

گفت پیـغمبر به یـارای سخـن /  پیک رب العالمین آمد به من

گفت حیدر را خدا این تحـفه داد /  بر همه خلق جهان فضلش نهاد

گشت داخـل از یقین زوج بتول / در ولایـت با خداونــد و رسول

عید غدیر خم بر شما مبارک

ای دل دوباره گل کن امشب علی ، امیر است

بر آستان جانان آیینه ی غدیر است

آیینه ی محمد،  مردی زجنس  قرآن

شیرخدا ولی شد آن کوه عشق و ایمان . . .

 

در فصل خطر امیر را گم نکنید

آن وسعت بی نظیر را گم نکنید

تنها ره جنت از علی میگذرد

ای همسفران غدیر را گم نکنید . . .

عید غدیر خم مبارک باد

 

روز عید غدیرخم

هجدهم ذی الحجه دهم هجری قمری .

نزدیک ظهر روز دوشنبه، کاروان بزرگ پیامبر همین که به منطقه " غدیر خم " رسیدند حضرت، مسیر حرکت خود را به طرف راست جاده و به سمت غدیر تغییر داده، فرمودند :

" ایها الناس، اجیبوا داعی الله، و انا رسول الله ."

ای مردم، دعوت کننده خدا را اجابت کنید که من پیام آور خدایم .

این کنایه از آن بود که هنگام ابلاغ  پیام مهمی فرا رسیده است. لذا فرمان دادند تا منادی ندا کند:

" همه مردم متوقف شوند، آنان که پیش رفته اند برگردند، و آنان که پشت سر هستند، خود را سریع تر برسانند. " همچنین دستور دادند، کسی زیر درختان کهنسالی که در آنجا بود نرود و آن مکان برای برپایی جایگاه سخنرانی خالی بماند.

پس از این دستور، همه مرکب ها متوقف شد، همه مردم پیاده شدند و برای توقف سه روزه خیمه زدند .

از طرف دیگر پیامبر چهار نفر از اصحاب خاص خود یعنی مقداد، سلمان، ابوذر و عمار را فرا خوانده و به آنان دستور دادند تا جایگاه سخنرانی را در کنار درختان کهنسال آماده سازند . آنان از روانداز شتران و سایر مرکب ها کمک گرفته، منبری بلند ساختند و روی آن را با پارچه ای پوشانند( منبر در میان جمعیت قرار داشت)

با توجه به کثرت جمعیت،" ربیعه" را که صدای رسایی داشت، انتخاب کردند تا کلام حضرت را برای افرادی که دورتر قرار داشتند، تکرار کند.

مقارن ظهر، منادی حضرت رسول اکرم (ص)، ندای نماز جماعت داد، مردم مقابل منبر جمع شدند و با پیامبر نماز جماعت را اقامه نمودند. پس از نماز، پیامبراکرم از منبر غدیر بالا رفتند و سپس علی علیه السلام را فرا خواندند تا در سمت راست ایشان بر فراز منبر بایستد و پیامبر نیز در حالی که دست راستش بر شانه امیرالمومنین قرار داشت، سخنرانی تاریخی خود را شروع کردند که بیش از یک ساعت به طول انجامید.

حضرت در ابتدا به حمد و ثنای الهی پرداختند و سپس تصریح کردند که: باید فرمان مهمی درباره علی بن ابیطالب ابلاغ کنم که اگر این پیام را نرسانم رسالت الهی را انجام نداده ام :

" یا ایها الرَسول، بَلـِّغ ما اُنزل الیکَ مِن رَبـِّک وَ ان لَم تـَفعَل، فَما بَلغتَ رسالته."( مائده/67)

پس از بیان جملاتی، پیامبر دست علی علیه السلام را بلند نمود و فرمودند:

" من کنت مولاه فهذا علی مولاه "

و چنین بود که " غدیر"، عید ولایت نام گرفت.

 

منبع:آیات و روایات وارد شده در مورد عید غدیر خم

عید غدیر خم

عید غدیر، عید الله اکبر و عید آل محمد و ارزشمندترین و والاترین عید اسلامی ‏است. هیچ روزى در طول سال، فرخنده ‏تر و مبارک‏ تر از این روز مقدس نزد شیعیان اهل‏ بیت نیست. امام صادق سلام الله ‏علیه مى‏فرماید:

«ان یوم غدیر خم بین الفطر و الاضحى و الجمعه کالقمر بین الکواکب...»؛ روزعید غدیر خم در میان سه عید فطر و قربان و جمعه، مانند درخشندگى ماه در میان ‏ستارگان است. چه تعبیر ظریفى امام دارد که عید غدیر را تشبیه به ماه کرده است و دیگر اعیاد را به ستاره؛ زیرا در این روز بزرگ بود که خداوند اعلام کرد: امروز دین را بر شما تکمیل کردم و نعمتم را بر شما به اتمام رساندم :« الیوم اکملت‏ لکم دینکم و اتممت علیکم نعمتى و رضیت لکم الاسلام دینا»؛ نعمت ‏بزرگ اسلام که از هر نعمتى ارزنده ‏تر و گرانبهاتر است، کامل نمی ‏شود و محقق نمى‏گردد جز با ولایت علی ‏علیه السلام « و ما نودى بشى‏ء مثل ما نودى بالولایه‏«.

محب الدین طبرى از علماى بزرگ اهل سنت نقل می ‏کند که رسول خدا صلوات الله علیه فرمود: «اذا جمع الله الاولین و الاخرین یوم القیامة و نصب الصراط على جسر جهنم، لم ‏یجزها احد الا من کانت له براء ة بولایة على بن ابى طالب‏»؛ در روز قیامت که خداوند تمام مردم را جمع می ‏کند و صراط بر پل دوزخ زده می ‏شود، هیچ کس از آن نمی ‏گذرد جز کسى که با ولایت على ابن ابى‏طالب، گذرنامه بیزارى و برائت از جهنم را داشته باشد.

ولایت على علیه السلام همان دین حنیف است که فرمود: « فاقم وجهک للدین حنیفا فطرت الله التى فطر الناس علیها»؛ پس اى پیامبر(همراه با پیروانت) به سوى آیین پاک اسلام روى ‏آور که فطرت الهى‏ است و مردم بر آن مفطور شده‏ اند.

و ولایت على همان طریقه و روش صحیح زندگى است که اگر مردم آن روش را برگزینند، خداوند در روز رستاخیز، از آب گواراى حوض کوثر به دست على علیه السلام ‏سیرابشان می ‏گرداند. « و ان لو استقاموا على الطریقة لاسقیناهم ماء غدقا»؛ و ولایت همان نعمتى است که حتما از آن سؤال می ‏شود که با آن چگونه رفتار کردید« ثم لتسالن یومئذ عن النعیم‏»

آلوسى، مفسر بزرگ اهل سنت در تفسیر کبیر روح المعانى پس از ذکر آیه شریفه‏« وقفوهم انهم مسئولون‏»؛ و آنان را متوقف کنید و ایست ‏بدهید که مسئولیت دارند و باید پاسخگو باشند، در ذیل تفسیر این آیه، اقوال گوناگونى را نقل می ‏کند و سپس‏ نتیجه می ‏گیرد و می گوید:

»سزاوارترین و صحیح ترین سخن این است که در آن روز از عقاید و اعمال انسان ‏سؤال می ‏شود و از همه مهم‏ تر و عظیم‏تر، قطعا ولایت على کرم الله وجهه است‏«.

و در این روز بزرگ که یادآور نصب و تعیین امیرالمؤمنین به دست مبارک رسول‏ اکرم صلى الله علیه و آله و سلم و به امر پروردگارش است، باید این فطرت الهى ‏را در دل‏ها زنده کرد و پرده‏ هاى ظلمت و جهالت و تارهاى نادانى و غفلت ‏را از دیدگان غافلان برداشت تا بر طریقه حق پایدار گردند و به صراط مستقیم الهى روى‏ آورند و دینشان کامل شود.

 

 

مظلوم تاریخ

از آن زمان که کودکی نو پا بودم، به یاد دارم هر گاه که می خواستم برخیزم ، به من آموخته بودند «یا علی» بگویم ، هر گاه می خواستم باری را بلند نمایم «یا علی» می گفتم.به من آموخته بودند هر کجاواماندم مدد از مولایم «علی» بگریم..هر کجا خسته شدم «یا علی» بگویم و انرژی بگیرم، اما«یا علی» چه بود ؟ و «علی» که بود ؟ نمی‌دانستم

هنوز هم که هنوزه با وجود کسب اطلاعات  باز هم باید اقرار کنم که چیزی نمی‌دانم و درک جلوه های شخصیت ابر مردی که ماوراء شخص وی، حتی برای اصحابش ناشناخته بود و هست؛ برای فردی چون من، ناممکن است مگر نمی از یمی.

مولوی بلخی با آن اندیشه عمیق و روح بلند درباره حضرت علی علیه السلام می‌گوید:

در شجاعت شیر ربا نیستی                         در مروت خود که داند کیستی؟

و ابوعلی سینا، متفکر و فیلسوف شرق نیز در مقام تشبیه او چنین می‌گوید:

[علی علیه السلام نسبت به اصحاب، مانند «معقول» بود نسبت به «محسوس»] و نیز می‌گوید: «علی علیه السلام در میان یاران رسول خدا صلی الله علیه و آله مانند عقول قاهره نسبت به اجسام مادیه بود. »

به راستی کدام بُعد از ابعاد وجود علی علیه السلام را می توان بررسی کرد ؟ شجاعت، عدالت، سخاوت، ایثار، گذشت، علم، آگاهی و معرفت ، زهد و تقوا و ... کدام یک؟

علی علیه السلام، شخصیتی است دارای ابعاد مختلف و جامع صفات اضداد؛ حضرت فرمانروایی است پر قدرت و صلابت و در عین حال بردبار، در میدان جنگ دلاوری کم نظیر، در محراب عبادت عابدی گریان، با دشمنان قاطع، در برابر یتیمان و بیوه زنان مهربان و رقیق القلب، سخاوتمندی بی مانند، در عین حال ساده پوشی کارگر و کشاورز، حکیمی دانا، قاضی دادگر ، بی گذشت و دقیق النظر بود.

به راستی شناخت کامل از این دریای ناپیدا کرانه فضیلت ، تقوا و دانش، برای کسی امکان ندارد، مگر خدایی که خالق اوست و حضرت خاتم النبیین صلی الله علیه و آله که معلم و مربی اوست و اولاد مطهرش که پرورش یافتگان مکتب او هستند؛ تنها ایشان هستند که مقام و رتبت او را، چنان که هست، در می یابند و دیگران را راهی به شناخت شخصیت والای او نیست.

امیرالمؤمنین دریایی است از خصایص عالی بشری و جامع صفات ممتاز یک انسان برتر، و به حقیقت انسانی کامل. ایشان در این صفات، تا آنجا پیش رفته که حتی دشمنانش نیز زبان به تمجید او گشوده‌اند.

آورده‌اند: روزی محقن بن ابی محقن که از حضرت علی علیه السلام روی برگردانده و به سوی معاویه رفته بود، برای شادمان ساختن معاویه گفت: « من از نزد بی زبان ترین مردم به نزد تو آمدم!» این چاپلوسی چنان مشمئز کننده و بی جا بود که معاویه گفت: " وای بر تو! علی بی زبان ترین افراد است؟! قریش پیش از علی از فصاحت آگاهی نداشت، علی به قریش درس فصاحت آموخت!"(1)

جدیدترین شبهات و پاسخ آن (1)

با این تلاش‌هایی که نبی مکرم (ص) در غدیر خم داشت، یک دفعه آیه نازل می‌شود:

یَا أَیُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ مَا أُنْزِلَ إِلَیْکَ مِنْ رَبِّکَ وَ إِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَمَا بَلَّغْتَ رِسَالَتَهُ وَ اللَّهُ یَعْصِمُکَ مِنَ النَّاسِ إِنَّ اللَّهَ لَا یَهْدِی الْقَوْمَ الْکَافِرِینَ

آنچه که مأمور بودی حضرت علی (ع) را در یک مجمع عمومی به عنوان خلیفه و جانشین معرفی کنی، معرفی کن و اگر معرفی نکنی، رسالت تو ناتمام است.

لذا می‌بینیم که در یک مجمع بزرگ و بی‌نظیر آن روز ـ که ابن حجر هیثمی می‌گوید حداقل 90 هزار نفر تخمین زده شده و حداکثر 124 هزار نفر بودند در 3 شبانه روز در برابر گرمای سوزان، نبی مکرم (ص) مردم را نگه داشته و می‌گوید که من در آینده‌ای نزدیک، ندای پروردگار را لبیک خواهم گفت و نزد او می روم و در میان مردم، حضرت علی (ع) را تاج‌گذاری کرد و مردم بیعت کردند و پیشاپیش مردم، ابوبکر و عمر به حضرت علی (ع) تبریک گفتند:

بخ بخ لک یا بن أبی طالب! أصبحت مولای و مولى کل مؤمن و مؤمنة.

علامه امینی (ره) از 62 کتاب از کتاب‌های اهل سنت، این مطلب را آورده است. بر فرض که 50 کتاب، غیر معتبر و ضعیف هستند، ولی 12 کتاب معتبر هستند.

این، اولین سفری بود که نبی مکرم (ص) تمام همسران خودش را به سفر برد؛ ولی در سایر سفرها، عایشه می‌گوید که پیامبر اکرم (ص) بین همسران خود، قرعه می‌انداخت.

در روز سوم، در یک خیمه‌ای، یک ظرف آب بود که حضرت علی (ع) دست خود را داخل آب قرار داده بود و زنان پیامبر اکرم (ص) و سایر زنان، دست خود را به عنوان بیعت، داخل آب کردند. آیا از این واضح‌تر و روشن‌تر؟!

اما دشمنان به دنبال این بودند که تمام زحمات پیامبر اکرم (ص) را به نوعی هدر دهند. فخر رازی می‌گوید:

حضرت علی (ع) در حجة الوداع نبوده است و این قضیه را شیعیان ساخته‌اند. ایشان در یمن بود.

شاید حدود 12 نفر از شخصیت‌های برجسته اهل سنت مانند هیثمی، می‌گویند:

اشتباه می‌کنند کسانی که می‌گویند حضرت علی (علیه السلام) در حجة الوداع نبوده است. حضرت علی (ع) از یمن آمد و وقتی قربانی‌هایی که نبی مکرم (ص)در منا ذبح فرمودند، حضرت علی (ع) با خودش از یمن آورده بود.

صحیح بخاری و صحیح مسلم و سنن ابن ماجه و سنن ابی داود هم این مطلب را گفته‌اند.

گاهی می‌گویند که روایت صحیح نیست. آقای مُقبلی می‌گوید:

اگر بنا باشد حدیث غدیر صحیح نباشد، پس ما در اسلام یک حدیث صحیح هم نداریم.

در این جزوه‌ای که در دست ماست، برای بی‌اثر کردن غدیر، نهایت تلاش شده است که شبهه‌ای را مطرح کنند و در اختیار جوانان ما قرار دهند. می‌گویند:

می‌دانید قضیه حدیث غدیر چیست؟ حضرت علی (ع) به یمن رفته بود برای جمع آوری بیت المال. تعدادی از لشکریان، در بیت المال تصرف کردند و حضرت علی (ع) عصبانی و ناراحت شد که چرا در بیت المال تصرف کردید و شترها را سوار شدید و لباس‌ها را به تن کرده‌اید؟ اینها باید برود به مدینه و داخل بیت المال قرار گیرد و پیامبر اکرم (ص) تقسیم کند و اگر سهمی برای شما بود، شما مجاز هستید که در سهم خودتان تصرف کنید.

این برای عموم مسلمانان است. این سخت‌گیری امیر المؤمنین (ع) باعث شد که وقتی سپاه یمن خدمت نبی مکرم (ص) آمدند، از حضرت علی (ع) شکایت کردند. برای اینکه پیامبر اکرم (ص) این ناراحتی و کدورتی را که نسبت به حضرت علی (ع) داشتند را از دل سپاه یمن بیرون کند، آمد در غدیر خم فرمود:

من کنت مولاه، فعلی مولاه.

علی، آدم خوبی است و هر کس که مرا دوست دارد، علی را هم دوست داشته باشد.قضیه حدیث غدیر، یک قضیه شخصی بود و برای از بین بردن کدورت‌ها از دل صحابه بود.

 

جدیدترین شبهات و پاسخ آن(2)

وهابیت چند مسئله را مورد بحث قرار داده‌اند که یکی از آنها، بحث غدیر است.

چون غدیر نزدیک است، شبهاتی که پیرامون غدیر است را مطرح کنیم تا ببینیم اینها در رابطه با غدیر، چه تلاش‌های ناجوانمردانه و مذبوحانه‌ای دارند.

بحث غدیر، یک بحث عادی نیست. نبی مکرم (ص) در طول 23 سال در مناسبت‌های مختلف از جانشینی و خلافت و امامت امیر المؤمنین (ع) سخن گفته است. از اولین جلسه اعلام نبوت خودش و حدیث الدار که در همان جلسه فرمود:

هذا أخی و وصیی و خلیفتی من بعدی.

تا برسد به جنگ خندق و احزاب و تمام مناسبت‌های مختلف و حدیث طیر و نزول آیه تطهیر و مباهله و قضیه صدقه دادن به فقیر در حال رکوع و …

یکی از وهابی‌هایی که او درباره حدیث غدیر شک داشت گفته است که اگر نظر پیامبر اکرم (ص) این بود که حضرت علی (ع) را به عنوان خلیفه نصب کند، باید می‌فرمود:

من کنت نبیه فعلی إمامه.

شخصی به او گفت: اگر ما 10 روایت بیاوریم که پیامبر اکرم (ص) فرموده باشد:

علی إمام المتقین، إمام البررة.

قبول می‌کنی؟ گفت: بیاورید. سپس گفت: نه، این امام، یعنی امام جماعت و پیش‌نماز و … . پیامبر اکرم (ص) باید بفرماید: حضرت علی (ع) خلیفه من است. گفتم: 10 حدیث صحیح السند می‌آورم که پیامبر اکرم (ص) فرموده است: حضرت علی (ع) خلیفه من است.

گفت: منظور از آن این بود که خلیفه و جانشین من در خانواده من است. باید بفرماید: حضرت علی (ع) وصی من است. گفتم: من 50 روایت صحیح می‌آورم که پیامبر اکرم (ص) فرموده است: حضرت علی (ع) وصی من است. شما چه می‌خواهید؟ بگوید تا من هم همان را بیاورم. عاقبت شروع کرد به فحاشی کردن. شما هر عبارتی را که بخواهید پیامبر اکرم (ص) درباره امیر المؤمنین (ع) نگفته باشد، پیامبر اکرم (ص) فرموده است.

معمولا واژه‌هایی وارد فرهنگ لغت می‌شود که فرهنگ برای مردم شده باشد. مادامی که یک لغت، جزء فرهنگ عمومی مردم نشده باشد، وارد کتاب‌های لغت نمی‌شود. شما کلمه وصی را در کتاب‌های لغت اهل سنت ببینید. در کتاب تاج العروس زبیدی و صحاح اللغة جوهری و لسان العرب ابن منظور، یکی از القاب حضرت علی (ع) که در زمان پیامبر اکرم (ص) به آن شهرت داشت، الوصی بوده است.

آیا از این روشن‌تر و واضح‌تر؟! اگر آنها خودشان را به تغافل زده‌اند و تمام این مسائل را توجیه می‌کنند، به ما چه؟ این لقب وصی از کجا آمده است؟ آیا ائمه (ع) گذاشته‌اند یا ملائکه یا یهودیان یا مسیحیان؟ یا اینکه این کلمه، برگرفته از روایات متعددی بود که توسط نبی مکرم (ص) استعمال می‌شد.

 

سؤال امام علی (ع) از ابوبکر!

روزی حضرت علی (ع) به ابوبکر فرمود:براساس حدیث پیامبر (ص) در روز غدیر،آیامن مولای تو و هر مسلمانی هستم یا تو؟

ابوبکر گفت:شما.

منبع:پیام غدیر،ص 41 (خصال شیخ صدوق ،ص505،باب 40،حدیث 30)

عبادت بدون ولایت باطل است...

روزی رسول اکرم (ص) رو به امیرالمؤمنان (ع) کرد و فرمود: ای علی! خداوند آیه شریفه «یا ایها الرسول بلغ ما انزل الیک من ربک»

را درباره ولایت تو بر من نازل کرده است،آنچه را که به من امر شده از ولایت تو،اگر تبلیغ نکنم هر آینه عملم باطل است و کسی

که خدا را بدون ولایت تو ملاقات کند،عملش باطل است.ای علی !من  نمی گویم جر قول خدا را!

منبع:پیام غدیر،ص 40 (امالی شیخ صدوق ،مجلس 47،ص 400)

غدیر از زبان امام رضا(ع)

غدیر از زبان حضرت علی بن موسی الرضا (علیه السلام)

وَهُوَیَومُ تَنفیسِ الکَربِ ؛ وَیَومُ تَحطیطِ الوِزرِ ؛

 وَیَومُ الحَباءِ وَالعَطِّیَةِ ؛ وَ یَومُ نَشرِ العِلمِ ؛

وَ یَومُ البِشارَةِ وَالعیدِالاَکبرِ وَیَومُ یُستَجابُ فیهِ الدُّعاءُ ؛ وَیَومُ المَوقِفِ العَظیمِ؛ وَیَومُ لَبسِ الثِّیابِ وَنَزعِ السَّوادِ ؛وَیَومُ الشَّرطِ المَشرُوطِ ؛

وَیَومُ نَفیِ الهُمُومِ ؛ وَیَومُ الصَّفحِ عَن مُذنِبی شیعَةِ امیرالمومنین علیه السلام.

روز غدیر ؛ روزرهایی از اندوه و غم ؛

و روز غدیر زائل شدن گناه است

و روز غدیر روز بخشش و عطاء

 و روز غدیر روز گسترش علم

و روز غدیر روزمژده وعید اکبر است .

روز غدیرروزی است که دعا درآن مستجاب میشود .

روزغدیر روز موقف عظیم است .

روز غدیر روز غدیر روز پوشیدن لباس نو

و بیرون آوردن لباس سیاه ( لباس غمزده و ماتم)

روز غدیرروز شرط گذاشته شده برای قبولی طاعات و ایمان و اعتقاد و عمل است .

روز غدیرروز دور نمودن همّ و غمّ از دلهاست .

روز غدیرروز نادیده گرفتن گناهان شیعیان امیرالمومنین علیه السلام .( بغیراز حق الناس) است.

وَیَومُ السَّبقَةِ ؛ وَیَومُ اِکثارِ الصلاةِ علی محمدٍ وال محمد .وَیَومُ الرِّضا ؛ وَیَومُ عیدِ اَهلِ بیتِ محمدٍ (ص) وَیَومُ قَبُولِ الاَعمالِ ؛ وَیَومُ طَلَبِ الزِّیادَةِ

وَیَومُ اِستِراحَةِ المُومنین ؛ وَیَومُ المَتاجِرَةِ ؛ وَیَومُ التَّوَدُدِ ؛ وَیَومُ الوُصولِ اِلی رَحمَةِ الله ؛ وَیَومُ التَّزکِیَة ؛ وَیَومُ  تَرکِ الکَبائِرِ وَالذُّنُوب ؛ وَیَومُ العِبادَةِ ؛ وَیَومُ تَفطیرِ الصَّائِمین ؛

روز غدیر؛ روز پیشی گرفتن ( دراعمال حسنه و خیر)

روز کثرت صلوات  برمحمدوال محمد است.

روز خوشنودی خدا وملائکه وانبیاء واولیاء و مومنین است.

روز عید اختصاصی پیامبر ( ص) و اهل بیت عصمت و طهارت است .

روز پذیرفته شدن اعمال شیعیان و محبین  آل محمد است روز طلب ازدیاد  در ارزاق  مادی و معنوی است .

روز آسایش  وآرامش اهل ایمان و

روز بهره وری و تجارت (اخروی)

روز دوستی و وصول به رحمت واسعه ی  الهی  والهی ؛

روز تزکیه وترک گناهان کبیره  ودیگر گناهان

روز بندگی وعبادات و روز افطاری دادن به روزه داران است.

وَهُوَ یَومُ الزِّیَنَة ؛ فَمَُن تَزَّیَنَ لِیَومِ الغدیرِ غَفَرَ اللهُ لَهُ کُلَّ خَطیئَةٍ عَمَلَها صَغیرَةً أََو کَبیرَةً وَبَعَثَ اللهُ الَیهِ مَلائِکَةً یَکتُبُونَ لَهُ الحَسَناتِ وَیَرفَعُونَ لَه الدَّرَجاتِ اِلی قابِلٍ مِثلِ ذالِکَ الیَومَ فَاِن ماتَ ماتَ شهیداً وَاِن عاشَ عاشَ سَعیداً ؛ وَمَن اَطعَمَ مُومِناً کانَ کَمَن اَظعَم جَمیعَ اَنبییاءِ والصِّدیقین َ ، وَمَن زارَ فیهِ مُومِناً اَدخَلَ اللهُ قَبرَهُ سَبعینَ نوراً وَ وَسَّعَ فی قَبرِهِ  وَیَزوُرُ قَبرَهُ کَلَّ یَومٍ سَبعُونَ أَلفَ مَلَکٍ وَ ِیُبَشِّرُونَهُ   بالجَنَّةَ .روز غدیر روز زینت و زیور است .

1- کسی که برای غدیر خود را بیاراید خداوند تبارک و تعالی تمام گناهان صغیره و کبیره او را می امرزد . و فرشتگانی او را مأمور می نمایند تا برای او تفضلاً حسناتی  را ثبت کنندودرجات اورا تا سال آینده مانند همین روز بالابرند.پس اگر از دنیا برود شهید از دنیا رفته واگر زنده بماند زندگی سعادتمندانه ای خواهد داشت .

2- و کسی که مومنی را در این روز اطعام کند گویا همه انبیاء و صدیقین را اطعام نموده .

3-وکسی که مومنی را در این روز زیارت کند خداوند بعداز ممرگ او 70 پرتویی از نور به داخل قبرش می تاباند و قبرش را گشاد و توسعه  داده و هروز 70 هزار ملک آرامگاه او را زیارت نموده و او را به بهشت بشارت می دهند.    

منبع:سایت شیعه نیوز